Ik moest er aan denken toen mijn oudste in de zomer vroeg: “Mama, komt Sinterklaas dit jaar wéér op het dak?” Natuurlijk knikte ik. Hij gelooft het, simpelweg omdat ík het zeg. Zelfs als kinderen om hem heen dingen zeggen als, ‘maar pappa en mamma betalen die cadeautjes gewoon hoor’ of ‘er zijn meerdere sinterklazen’ blijft hij stug doorgeloven.
Diezelfde magie geldt ook voor andere dingen die ik zeg. Als ik zeg dat ze dapper zijn, geloven ze dat. Als ik zeg dat ze lief zijn, ben ik bewust of onbewust invloed aan het uitoefenen op hun zelfbeeld.
Jammer genoeg betrap mezelf er ook weleens op dat er negatieve woorden uit mijn mond glippen. “Schiet nou eens op” of “Je luistert niet goed, weet je nog wat we zouden doen?” Niet lelijk bedoeld, zo gezegd in de haast, toch nemen mijn kinderen het op: De zachte woorden én de minder zachte (Brummelman, 2016) [3]. Dat besef maakte me extra alert: Wát plant ik eigenlijk in hun hoofd?
Ik zie mijn woorden heel bewust als zaadjes. Plant ik positieve zaadjes, dan bloeien er bloemen van zelfvertrouwen, veerkracht en eigenwaarde. Plant ik negatieve zaadjes, dan groeien er twijfels en angsten. Ook doe ik mijn best om zo min mogelijk negatief te framen. Dingen zoals j’ij bent echt een beetje traag vandaag’ of ‘jij bent een beetje de baas aan het spelen’.
Mijn middelste zoon zei laatst tegen mij ‘mamma, ik ben niet te vertrouwen he?” Vorige week had ik tegen hem gezegd dat ik hem zo niet kon vertrouwen als hij zich niet aan de afspraken houdt.
AU!!
Dat was niet wat ik bedoelde te zeggen, maar wel wat hij hoorde en onthouden heeft.
Gelukkig zei hij nog geen uur later vol trots tegen zijn broertje: ‘Ik ben een echte doorzetter, want dat zegt mamma altijd’.
Gelukkig, er gaan ook dingen goed:)
Onderzoek in Frontiers in Psychology (Peng, Hu, Yu, Xiao, & Luo, 2021) [1] bevestigt wat ik dagelijks ervaar: Als ik mijn kinderen positief bevestig, groeit hun veerkracht net zo hard mee.
Er is nóg een laag die grote invloed heeft: Mijn kinderen horen niet alleen wat ik tegen hén zeg, ze luisteren óók naar hoe ik tegen mezelf praat.
Gelukkig ben ik een paar jaar geleden heel bewust begonnen met lief tegen mijzelf te praten. Ik zeg bijvoorbeeld nooit (meer): “Wat ben ik toch dom” als iets niet lukt. In plaats daarvan zeg ik tegen mezelf: ‘Oei, dat was niet zo handig” of ‘Nu weet ik zeker dat het niet zo werkt”.
Ik ben dan ook super blij wanneer ik mijn kinderen iets soortgelijks hoor zeggen wanneer iets niet lukt!
Recent onderzoek laat zien dat ouders die vriendelijker en positiever tegen zichzelf praten, kinderen hebben met minder gedragsproblemen en meer emotioneel welbevinden (Cheung, Li, & Ho, 2022) [2].
Hoe ik met mezelf omga, wordt hun blauwdruk. Sinds ik dit weet, is het nog gemakkelijker om ook lief tegen mijzelf te zijn.
Elke zin die ik uitspreek, is een puzzelstukje in het levensverhaal van mijn kinderen. Als ik iets goeds te vertellen heb, zeg ik het hardop. Want zij geloven me.
Natuurlijk zitten hier nog veel verschillende nuances in. Want eerder schreef ik ook een artikel over het inchecken bij je kind voordat je een positief oordeel over bijvoorbeeld een tekening geeft, om je kind te stimuleren eerst zelf eigen mening te vormen en te voorkomen dat jouw reactie onecht overkomt waardoor twijfel en zelfs angst kan ontstaan. Er volgen vast nog meer artikelen die weer een andere kant belichten.
Gelukkig mogen we daar als opvoeders dan weer zelf weer uit kiezen was past bij ons en bij onze kinderen.
Ik word blij van de gedachte dat wat ze van mij leren, ze verder draagt, totdat ze zelf weer iets vinden dat nóg beter past.
En dát… is in mijn ogen magie waar ik aan bij mág dragen. 💛
Peng, B., Hu, N., Yu, H., Xiao, H., & Luo, J. (2021). Parenting Style and Adolescent Mental Health: The Chain Mediating Effects of Self‑Esteem and Psychological Inflexibility. Frontiers in Psychology, 12, 738170. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2021.738170
Cheung, R. Y. M., Li, Z., & Ho, A. P. L. (2022). Parental Self‑Compassion and Child Adjustment: The Mediating Role of Parental Depressive Symptoms. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(9), 5133. https://doi.org/10.3390/ijerph19095133
Brummelman, E. (2016). Overwaarderende ouders wakkeren narcisme aan bij hun kind. NEMO Kennislink. Geraadpleegd op 14 mei 2025, van https://www.nemokennislink.nl/publicaties/overwaarderende-ouders-wakkeren-narcisme-aan-bij-hun-kind/
Kijk voor meer tips over liefzijn voor jezelf en je kind ook naar ons blog over de kracht van de woorden ‘nog niet’. Of lees ons eboek Liefzijn voor jezelf.
